‘Duurzaamheid zit een soort van in mijn DNA. Natuur, bewegen, buiten zijn, daar krijg ik energie van. In mijn jeugd hadden we best een simpel leven. Een klein jaren-50 huisje, niet teveel spullen, niet teveel op vakantie. Maar dat maakte het juist fijn.’
‘We wilden graag duurzamer, lichter en simpeler leven. Je volgt vaak vanzelf een soort ‘ideaal’. Je hoort een groot huis te hebben met een tuin, dus dat kochten we. Maar uiteindelijk vond ik ons huis zo groot. We waren alleen maar aan het schoonmaken, opruimen. En spullen aan het opslaan.
We leefden in de keuken en huiskamer. Wat moeten we dan in zo’n groot, duur huis? We besloten kleiner te gaan wonen, in een appartement. Dus gingen we naar de bank. ‘Dit hebben we nog nooit gehoord,’ zeiden ze daar.’
‘Naar veel spullen hadden we al jaren niet gekeken. We gaven veel weg of verkochten ze. Spullen kosten heel veel geld, maar ook onze natuur kost het veel. Omdat we zoveel grondstoffen gebruiken. Je blijft maar kopen, kopen, kopen, maar dat maakt je niet gelukkiger.’
‘Mijn man en ik hebben 2 dochters. En hij is nogal een verzamelaar. Dan krijg je toch altijd weer dingen binnen. We gaan iedere keer weer door ons huis heen. Dan verzamelen we spullen, bijvoorbeeld voor de kleedjesmarkt op Koningsdag. Een deel van de opbrengst geven we aan een goed doel. Meestal kiest mijn jongste dochter iets met dieren.’
‘Ze hechten ook niet zoveel waarde aan spullen. Ze hebben ook plezier in duurzaamheid. Bijvoorbeeld bij opschoonacties in de buurt. Mijn oudste van 14 helpt daar nog steeds graag aan mee. Een auto hebben we niet. Daarom zijn fietsen, wandelen en het OV voor mijn dochters heel normaal.’
‘Mijn man en ik hebben al 24 jaar een camper. Onze kinderen zijn ermee opgegroeid. We begonnen met een oud Volkswagenbusje en hebben nu al 20 jaar deze. We noemen het ons vrije vogelbusje. We pakken hem en gaan gewoon. Naar Duitsland, Frankrijk en op de boot naar Groot-Brittannië. Maar ook heel vaak in Nederland. Zelfs als je maar 1 nachtje weggaat, voelt dat als een week.’
‘Afval scheiden is wel lastig in een kleinere keuken. De mogelijkheden zijn niet ideaal bij ons appartementengebouw. En het is best een gedoe om alles mee naar beneden te nemen. Dat kan dus nog wel wat beter.’
Onze droom is wonen in een tiny house. Écht klein dus. In deze tijden van wooncrisis zou de gemeente meer naar andere, kleine woonvormen moeten kijken. Dat is niet alleen nodig voor studenten en starters. Maar ook voor mensen zoals wij.’
‘Je spullen minimaliseren kan ik zeker aanraden. En het is goed om de natuur in te gaan en te bewegen. Veel mensen zijn gestrest, gespannen, hebben korte lontjes. De natuur in doet iedereen goed.’
Ben jij net als Patricia klaar voor de stap? Vertel ons jouw verhaal.
